Ελευθερίου

Μετά τη γιαγιά μου, είσαι ο επόμενος άνθρωπος για τον οποίο φοράει τόσο έντονο μαύρο η ψυχή μου! Κι εκεί που λέω πως δεν έχω λόγια… την ίδια στιγμή θέλω να γράψω για εσένα και το μεγαλείο της ψυχής και της πένας σου, βιβλία ολόκληρα…

Σε γνώρισα πριν 10 χρόνια περίπου με αφορμή την δισκογραφική δουλειά του Μιχάλη Δημητριάδη «Σημαιοστολισμός» που εκεί γράψαμε το τραγούδι «Δυο ώρες μείναμε μαζί» εν συνεχεία ακολούθησαν τα τραγούδια «Σκιά» με τη φωνή της Λίας Βίσση και το «3 φορές» με τη φωνή του Πασχάλη. Άλλα 3 τραγούδια στο συρτάρι που δεν προλάβαμε...

Το πρώτο μας ραντεβού στον ΙΑΝΟ! Εγώ πολύ αγχωμένος και κρατημένος, όμως εσύ με το μοναδικό χιούμορ σου, την απρόσμενη ευγένειά σου και το απαλό-αιχμηρό βλέμμα σου, με έκανες πάντα από τα πρώτα κιόλας λεπτά, να αισθάνομαι ότι με ξέρεις και σε ξέρω χρόνια, σα να τα είχαμε ξαναπεί σε κάποια άλλη ζωή… Μετά ακολούθησαν πολλά, πολλά ακόμα ραντεβού… Πόσες ιστορίες και γεγονότα από το παρελθόν και το μέλλον μου είπες! Βγήκανε όλα!

Το μεγαλείο της ψυχής σου και η γενναιοδωρία σου φαινόταν πάντα από τον τρόπο που μίλαγες για εμένα και αυτό πώς να το ξεχάσω; Δεν είχες κανένα λόγο να το κάνεις κι όμως το έκανες! Μου έδωσες να μελοποιήσω ποιήματά σου, σε κάθε παρουσίαση κάποιας δουλειάς σου-βιβλίου σου με ευχαριστούσες δημόσια, σε συνεντεύξεις σου είχες πει πως είμαι από τους 2-3 σπουδαιότερους συνθέτες της γενιάς μου! Όλες αυτές οι αποδείξεις αγάπης και εκτίμησης είναι καλά φυλαγμένες στα βάθη της καρδιά μου!

Και τώρα πρέπει λέει να σου πω αντίο;

Μάλλον όχι! Αφού ζεις μέσα μας! Αφού είσαι ο πολιτισμός μας και η φλόγα του λόγου μας, που δεν θα σβήσει ποτέ!

Μία μέρα θα ξαναπάμε στον ΙΑΝΟ για τον καφέ μας, θα μου ξαναπείς ιστορίες για το παρελθόν και το μέλλον, θα ξαναγελάσουμε, θα ξαναγράψουμε τραγούδια... μία μέρα... Καλή αντάμωση, σπουδαίε και αγαπημένε μου Μάνο Ελευθερίου

Σ’ αγαπώ πολύ!

Ανδρέας Λάμπρου 22-7-2018