Επιστήμονας

"Το παιδί μου όταν μεγαλώσει θέλω να γίνει επιστήμονας, δικηγόρος ή γιατρός". Αυτό είναι μία φράση που φαντάζομαι όλοι λίγο πολύ θα την έχουμε ακούσει, είτε από τους γονείς μας, είτε από τους γονείς γνωστών και φίλων μας. Καταλαβαίνετε τώρα γιατί έχουμε ανάμεσά μας τόσους δυστυχισμένους και αποτυχημένους ανθρώπους… Γιατί πολύ απλά το παιδί δε γίνεται ποτέ αυτό που θέλει πραγματικά, αλλά αυτό που προσπαθεί να του φυτέψει με το ζόρι στο μυαλό του ο γονιός, κάνοντάς του πλύση εγκεφάλου και επιβάλλοντάς του τα δικά του απωθημένα που δεν κατάφερε ποτέ στη ζωή του! Και έτσι το παιδί ζει μια άλλη αλήθεια, μια άλλη ζωή και στο τέλος γίνεται ένας άλλος, που δεν τον αναγνωρίζει ούτε ο ίδιος.

Και για να μην παρεξηγηθώ, δε λέω ότι τα παιδιά και γενικά οι άνθρωποι δε θα πρέπει να μορφώνονται, γιατί κακά τα ψέματα, η μόρφωση είναι όπλο για να μη σε πιάνουν κορόιδο και για να έχεις λόγο και άποψη όταν και όπου χρειάζεται, για να διαμορφώνεις καταστάσεις. Όμως αυτό, με το να διαλέξεις επάγγελμα, έχει τεράστια διαφορά, θα έλεγα υπαρξιακή, για να μη τρέχεις μεθαύριο σε ψυχιάτρους, για να σου βρουν την ταυτότητά σου και να σου πάρουν τα λεφτά σου. Που αν σου συμβεί αυτό, μακάρι και να σου κόψει να πας, γιατί τότε μπορεί και να σωθείς. Αν όμως δε σου κόψει την έβαψες. Μεταξύ μας για καλό και για κακό τον ψυχίατρο μας τον χρειαζόμαστε όλοι λίγο πολύ. Έτσι ρε παιδί μου για να μας βάλει σε μια σειρά, να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας κάποια πράγματα, να οργανωθούμε. Παρόλο που όπως έχω πει και παλιότερα, ο καλύτερος ψυχίατρος τις περισσότερες φορές, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Αφού σου το είπα είμαι επιστήμονας!
Ότι δηλώσεις είσαι σε αυτή τη ζωή, ότι και αν είσαι, όπως και αν είσαι. Όλα κερδίζονται στις εντυπώσεις και στο ποιος θα κάνει το μεγαλύτερο τζέρτζελο. Το περιτύλιγμα να είναι καλό και ας το περιεχόμενο είναι κενό... Αν το πουλήσεις σωστά, τότε κέρδισες και αν κάνεις τα ανάλογα κονέ με τους επιχειρηματίες και τους γνωστούς –άγνωστους για να σου το διαφημίσουν τότε θα έχεις και διάρκεια. Βρήκαμε παπά, να θάψουμε πέντε-έξι! Φυσικά με περιεχόμενο κενό, διάρκεια για όσο κρατάει η διαφήμιση, μετά δε σε είδα δε σε ξέρω. Στην ιστορία δε θα μείνει τίποτα και ύστερα εσύ θα ζεις με αντικαταθλιπτικά, γιατί δε θα ξέρεις τι σου έχει συμβεί. Ότι ανεβαίνει γρήγορα, κατεβαίνει πιο γρήγορα... Γιατί μην ξεχνάμε στο κατέβασμα βοηθάει και η κατηφόρα!
Είμαστε η γενιά που τα βρήκε όλα έτοιμα και που το μόνο πράγμα που ξέρει να κάνει είναι να τα τρώει ή είμαστε η γενιά που τα βρήκε όλα σάπια και που οι δεινόσαυροι προσπαθούν να την καταβροχθίσουν και την έχουν ευνουχίσει με αυτά που την ραντίζουν και της ρίχνουν στο νερό και για αυτό δεν έχει απολύτως κανένα κουράγιο για αναγέννηση και δημιουργία. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Τότε κανονικός πόλεμος, τώρα χημικός πόλεμος. Τότε σακατεμένα σώματα, τώρα σακατεμένα μυαλά. Φταίνε κι οι άλλοι, φταίμε κι εμείς, φταίει και ο Χατζηπετρής! Όπως άλλωστε γίνεται και στα διαζύγια, φταίνε πάντα και οι δύο και την πληρώνουν πάντα τα παιδιά και πριν και μετά. Αυτά όμως έχει η ζωή ακόμα και στις καλύτερες οικογένειες. Δύο όψεις, όπως και το νόμισμα, όπως και η ιστορία, όπως και η αλήθεια, σε όλα τα μήκη και πλάτη.
Και αν πεις ότι είσαι κάτι που είσαι και το κάνεις καλύτερα από αυτόν που είναι, τότε μαγκιά σου, είσαι αστέρι και χαλάλι σου βρε αδερφέ και η δόξα και το χρήμα. Σημαίνει ότι το σπούδασες στο πεζοδρόμιο της ζωής, που πολλές φορές είναι μεγαλύτερο πανεπιστήμιο και από το πανεπιστήμιο. Σημαίνει ότι έχεις θέληση, πίστη και πάθος. Ο επιμένων νικά, αργά ή γρήγορα. Ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει τα πάντα, αρκεί να το θέλει πραγματικά και για να μην παραμυθιαζόμαστε για όσα δεν καταφέραμε, ο μόνος λόγος που δεν τα καταφέραμε, είναι γιατί δεν τα προσπαθήσαμε όσο θα έπρεπε. Ας σταματήσουμε λοιπόν να ρίχτουμε τις ευθύνες στους άλλους και στη μύρα μας κουτσομπολεύοντας τις ατέλειες των διπλανών μας για να απαλύνουμε τον πόνο μας και να αισθανθούμε καλύτερα, μία καραμέλα που τη χρησιμοποιούμε σε ότι στραβό κι αν μας συμβεί, και ας αναλογιστούμε έστω για μία φορά τις δικές μας ευθύνες, παίρνοντας αποφάσεις που θα αλλάξουν ριζικά τη ζωή μας προς το καλύτερο και κατά συνέπια και τη ζωή των γύρο μας. Ακόμα και αν χιαστεί να γκρεμίσουμε όλη την πόλη και να την ξανά χτίσουμε από την αρχή!

Και σίγουρα η οικονομία είναι χάλια και σίγουρα η ανεργία μεγαλώνει και σίγουρα θα πρέπει να διεκδικούμε και σίγουρα θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τα λίγα. Η ευτυχία άλλωστε δεν είναι σε αυτά που κοστίζουν, αλλά σε αυτά που είναι δωρεάν. Και σίγουρα θα πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε μίζεροι και αρνητικοί γιατί η ενέργεια που εκπέμπουμε και καλλιεργούμε μας έρχεται πίσω στο δεκαπλάσιο. Και σίγουρα όμως θα πρέπει να μάθουμε και να δουλεύουμε, είτε έχουμε σπουδάσει, είτε όχι. Δουλείες υπάρχουν για όλους, όσο και αν με το πρώτο κοίταγμα φαίνονται όλα μαύρα και ότι δεν υπάρχει τίποτα και για κανένα.
Από τον ουρανό δεν πρόκειται να μας έρθει τίποτα, αν εμείς οι ίδιοι δεν τρέξουμε, δεν ψάξουμε και δε νοιαστούμε για τους ίδιους μας τους εαυτούς. Γιατί όπως λέει και ένα αγαπημένο τραγούδι "Αν δεν γεννηθείς αστέρι η ζωή τι περιμένεις να σου φέρει". Πόσους μαμάκιδες πια να αντέξει αυτή η χώρα! Και μετά ξαφνικά προσγειώνονται απότομα και καταλήγουν στην κατάθλιψη και στην αυτοκτονία. Κρίμα που δε βρέθηκε κάποιος να τους μιλήσει και να τους ξυπνήσει νωρίτερα…
Και αν με ρωτάτε τι θέλω να γίνουν τα δικά μου παιδιά όταν μεγαλώσουνε; Μετά τα 18 αυτόνομα και κατά προτίμηση πλανόδιοι οργανοπαίχτες στους δρόμους, να είναι ευτυχισμένα και να έχουν υγεία… Αυτά για σήμερα 

Ανδρέας Λάμπρου 2-10-2012