Έλληνες

Πόσα χτυπήματα ακόμα μπορούμε να αντέξουμε; Μήπως έχουμε παραδώσει τα όπλα; Μήπως είμαστε μαζόχες; Μήπως είμαστε αθάνατοι και όταν έρθει η συντέλεια του κόσμου επιζήσουν μόνο οι κατσαρίδες και εμείς οι Έλληνες; Αυτό σαν καλό μου ακούγετε!

Και τώρα ας επιστρέψουμε στην σκληρή πραγματικότητα. Στη μιζέρια, στη φθήνια, στην απραγία… Στο μέλλον δίχως μέλλον, μάλλον! Εκτός και αν σταματήσουμε να είμαστε "έλληνες" και ξαναγίνουμε πάλι "ΕΛΛΗΝΕΣ"! πράγμα δύσκολο γιατί οι περισσότεροι ήδη την έχουν κάνει με ελαφρά. Αυτός άλλωστε δεν είναι και ο στόχος; Η Ελλάδα σε πολύ λίγα χρόνια να μην ανήκει στους Έλληνες, αλλά στους ξένους!

Και ποιος δε θα ήθελε την ωραιότερη χώρα πάνω στον πλανήτη γη,  για γη του! Οπότε το σχέδιο των "μεγάλων" για το ξεπούλημα της χώρας μας, έχει αρχίσει να υλοποιείται σιγά, σιγά και μεθοδικά.

" Στο εξωτερικό είναι καλύτερα, αναγνωρίζουν το ταλέντο σου και πληρώνεσαι για τη δουλειά σου" είναι μια καραμέλα που ακούω συνέχεια και από πολλούς το τελευταίο διάστημα, τόσο που έχει αρχίσει να με κουράζει. Και καλά αυτοί που το ήθελαν και το έκαναν, μαγκιά τους. Παρόλο που πολύ φοβάμαι πως όταν γυρίσουν πίσω, θα έχουν χάσει πολλά επεισόδια, μιας και με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, οι δικοί τους θα τα έχουν ξεπουλήσει όλα και μάλιστα ερήμην τους.

Όμως ξέρω και πολλές περιπτώσεις που τους ανάγκασε η Ελλάδα να ξενιτευτούν για να μπορέσουν να πληρώσουν την υγεία των γονιών τους, την παιδεία των παιδιών τους, το χαμόγελο του συντρόφου τους, την αξιοπρέπεια του εαυτού τους, τα δάνεια της Ελλάδας. Αυτούς τους ανθρώπους τους ρώτησε ποτέ κανείς, πόσο τους λείπουν οι γονείς τους, τα παιδιά τους, ο σύντροφος τους, ο ίδιος τους ο εαυτός που από τη μοναξιά και τη στεναχώρια κοντεύουν να τον χάσουν και αυτόν. Και όλα αυτά για τα δάνεια της Ελλάδας, που θα έπρεπε να πληρώνουν εδώ και χρόνια οι γνωστοί-άγνωστοι μεγαλοεπιχειρηματίες με τις βιλλάρες, τις αμαξάρες και τις πισινάρες τους, που χαίρονται ακόμα και σήμερα ανέμελοι, εις βάρος του Ελληνικού λαού.

Και όχι δεν το δέχομαι να ακούω ότι "τα δούλεψαν και τα έβγαλαν", δεν είμαι ηλίθιος και θεωρώ πως ούτε και εσείς, που διαβάζετε αυτή τη στιγμή αυτό το κείμενο είστε. Όλοι μπορούμε να βγάλουμε χρήματα αν δουλέψουμε σκληρά και για χρόνια και φυσικά αν έχουμε ταλέντο και τύχη, αλλά μέχρι ένα όριο. Όταν αυτό το όριο ξεπερνιέται κατά πολύ, τότε τα χρήματα είναι κλεμμένα. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.

Έχω μεγάλο πρόβλημα με τους δρόμους, συνέχεια αποπροσανατολίζομαι ακόμα και αν εκεί που πρέπει να πάω, είναι ένα τετράγωνο πιο κάτω, με έχω ικανό να βρεθώ σε άλλη πόλη. Έτσι λοιπόν συνηθίζω να κατεβάζω το παράθυρο και να ρωτάω τους περαστικούς για την οδό που ψάχνω. " Ντεν είμαι από ντω" ακούω συνέχεια να μου λένε όλοι. Ωραία δεν είναι κανείς πια σε αυτήν τη χώρα από "ντω". Ας μου πει καμιά φορά κάποιος από τη τονικότητα είναι τέλος πάντων από "ρε", από "μι", από "φα", από "σολ"… γιατί πρέπει να το δώσω για ενορχήστρωση…

Οι λαθρομετανάστες να φύγουν σήμερα και να πάνε από κει που ήρθαν. Λυπάμαι αν αυτό ακούγεται σε κάποιους σκληρό, αλλά είμαι κάθετος και αδιάλλακτος. Είναι λυπηρό κάποιοι άνθρωπο να χαλάνε την πιάτσα και να αφήνουν τους Έλληνες άνεργους και άστεγους στην ίδια τους την πατρίδα και στο ίδιο τους το σπίτι, μη έχοντας χρήματα για να πάρουν γάλα ούτε στα παιδιά τους και αυτό μπορούν να το καταλάβουν μόνο όσοι το έχουν βιώσει στο πετσί τους, αυτοί ή οι οικογένειές τους. Διαφορετικά ο μόνος τρόπος για να το καταλάβει κάποιος, είναι να μπει στη θέση του άλλου, άσε που αν δεν το έχει πάθει ακόμα έτσι όπως πάνε τα πράγματα αργά ή γρήγορα, θα έρθει και η  σειρά του... Δεν είμαι ρατσιστής, είμαι δίκαιος και πιστεύω πως υπάρχουν νόμοι που θα πρέπει να τηρούνται για να υπάρχει ισορροπία.

Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, απρόσωπα πρόσωπα και μια Ελλάδα χωρίς Έλληνες, μια Ελλάδα που σκοτώνει τα παιδιά της, αυτή τη φορά περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Μια Ελλάδα που αντί να στηρίζει τους ανθρώπους που φέρνουν στη ζωή ακόμα έναν Έλληνα, τους φορολογεί και από πάνω γι αυτό. Μια Ελλάδα που ενώ από αυτήν ξεκίνησαν όλα, ο πολιτισμός, οι επιστήμες, οι τέχνες, η ιστορία, η Δημοκρατία, αυτή τώρα και τα ξεπουλάει όλα σε τιμή ευκαιρίας. Όποιος προλάβει πρώτος αρκεί να μην είναι Έλληνας. Ότι ξενοικιάζεται δεν νοικιάζεται και ότι πωλείται , αγοράζεται φυσικά και μόνο από ξένους, γιατί οι Έλληνες πια δεν έχουν λεφτά και γιατί η γη πρέπει να περάσει στα χέρια των ξένων σύμφωνα με το σχέδιο εξόντωσης των ελλήνων και της Ελλάδας γενικότερα.

Και έτσι όπως μας κάνανε πια δεν πάει παρακάτω και όμως πάει και δυστυχώς θα το δούμε μπροστά μας την επόμενη περίοδο.

Γι αυτό πάρτε τα φτυάρια και αρχίστε να σκάβετε, όχι για να πάει παρακάτω αλλά τους τάφους σας. Και προσοχή να έχετε φροντίσει εκεί που θα σκάψετε να έχετε αγοράσει το οικόπεδο, γιατί διαφορετικά θα σας ξεθάψουν και θα σας πετάξουν σαν αντικείμενα στη χωματερή.

Εκτός όμως από το κράτος, που είμαστε εμείς, πρέπει να αναλογιστούμε και να πάρουμε τις ευθύνες μας και ο καθένας ξεχωριστά. Δεν μπορεί μια ζωή εμείς να είμαστε οι σωστοί και όλοι οι άλλοι οι λάθος.

Εμείς ήμασταν αυτοί που όταν ένας πλανόδιος πουλούσε cd στο δρόμο βγάζαμε λεφτά από την τσέπη μας και του δίναμε, ακυρώνοντας τα πνευματικά δικαιώματα και τη δουλεία χιλιάδων ανθρώπων. Εμείς ήμασταν αυτοί που αντί για να πάρουμε έναν ειδικευμένο και σπουδαγμένο στο είδος του εργάτη, για μια επισκευή του σπιτιού μας, παίρναμε τον πρώτο τυχόντα προκειμένου να γλυτώσουμε χρήματα, έστω και αν η ποιότητα της δουλείας του ήταν άθλια και μετά θα έπρεπε να δώσουμε και άλλα χρήματα για να επιδιορθώσουμε τη βλάβη. Εμείς ήμασταν αυτοί που δεν κόβαμε αποδείξεις προκειμένου να γλυτώσουμε λεφτά από την εφορία. Εμείς ήμασταν αυτοί που πετάγαμε τα σκουπίδια έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου μας. Εμείς ήμασταν αυτοί που παίρναμε ανεξέλεγκτα δάνεια και γεμίζαμε τις κάρτες μας για να πάρουμε περιττά πράγματα και να πουλήσουμε μούρη στο διπλανό μας. Εμείς ήμασταν αυτοί που μια ζωή ψηφίζαμε το απόλυτο τίποτα!

Όχι όμως όλοι ή τουλάχιστον όχι όλοι στον ίδιο βαθμό. Είναι άδικο να πληρώνουμε τα σπασμένα των άλλων και περισσότερο άδικο που το κράτος τα ισοπεδώνει όλα μη μπορώντας να βρει τι αναλογεί να πληρώσει ποιος ή κάνοντας ότι δεν μπορεί, βάζοντάς μας όλους στο ίδιο τσουβάλι.

Δεν θέλω να δίνονται άδειες για οπλοφορία. Θέλω να υπάρχει καλύτερη αστυνομία. Δε θέλω να υπάρξει κάποιος αγανακτισμένος που έχει ξεπεράσει τα όρια της λογικής και βάζει βόμβες στα σπίτια των πολιτικών. Θέλω τους πολιτικούς να τηρούν όσα λένε και να μη μας κοροϊδεύουν κλέβοντάς μας. Δε θέλω να πιστέψω ότι στις εθνικές μας εορτές  25^Η Μαρτίου και 28^Η Οκτωβρίου έχασαν κάποιοι Έλληνες το αίμα τους για να έχουμε σήμερα μια ελεύθερη πολιορκημένη ελευθερία, που είναι χειρότερη ακόμα της δικτατορίας. Θέλω η δημοκρατία να είναι δημοκρατία. Δε  θέλω όσα δε θέλω ως η μόνη λύση για ριζοσπαστικά αποτελέσματα. Θέλω να θέλω τα θέλω μου.

Ζούμε σε ένα πόλεμο διαρκείας χωρίς να ξέρουμε την ημερομηνία λήξεως του, όχι τόσο σωματικό όσο ψυχολογικό και αυτό είναι που τον κάνει πιο σκληρό και πιο άγριο. Τότε δεν είχαμε τίποτα να χάσουμε. Τώρα τα είχαμε όλα και χάσαμε περισσότερα. Αδικία, αγανάκτηση, θυμός, τιμωρία εξιλέωση, λέξεις, λέξεις, λέξεις που γίνονται πράξεις!

Όσο όμως χάλια και αν πηγαίνουν τα πράγματα, όσο αίμα και αν χρειαστεί να χάσουμε, ξέρω βαθιά μέσα μου πως επειδή είμαστε Έλληνες, αργά ή γρήγορα θα τη βρούμε την άκρη μας. Αρκεί να καταλάβουμε και να ξαναθυμηθούμε ποιοι πραγματικά είμαστε… Έλληνες!

Ανδρέας Λάμπρου 23-3-2013