7

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα δεν είναι η οκνηρία, η αλαζονεία, η λαιμαργία, η λαγνεία, η απληστία, η οργή και η ζηλοφθονία, αλλά η βλακεία, η βλακεία, η βλακεία, η βλακεία, η βλακεία, η βλακεία και η βλακεία! Και δυστυχώς έχουμε αρκετή από αυτή, τόση να φάν’ κι οι κότες. Και όλο αυτό φυσικά είναι αποτέλεσμα της έλλειψης παιδείας και άγνοιας του θέματος με το οποίο καταπιανόμαστε.

Δεν κουνάω το δάχτυλο σε κανένα, ούτε το παίζω συμβουλάτορας, κριτής και παντογνώστης, υπάρχω και παίζω κι εγώ μέσα σε αυτό το παιχνίδι και έχω τις ευθύνες μου, πότε ως θήτης και πότε ως θύμα. Πάντα θα κάνουμε λάθη, γιατί είμαστε άνθρωποι και αυτό είναι αναπόφευκτο, είναι κρίμα και άδικο όμως να πιανόμαστε κορόιδα και κάποιοι πουλώντας μας φύκια για μεταξωτές κορδέλες. να βγάζουν στις πλάτες μας εκατομμύρια και πόσο περισσότερο σήμερα που η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο.

Δε θα πρέπει να εθελοτυφλούμε και να είμαστε μοιρολάτρες, αλλά να πιάσουμε το τιμόνι στα χέρια μας και όσο σκληρό και επώδυνο και αν είναι, να αλλάξουμε  την πορεία, γιατί αν δεν το κάνουμε, το παγόβουνο είναι μπροστά και μας περιμένει... Επανάσταση λοιπόν εδώ και τώρα! Σίγουρα στον πόλεμο θα θρηνήσουμε και θύματα, αλλά σίγουρα θα πάρουμε και λάφυρα και με πίστη και με πάθος, ίσως και την πόλη πίσω που μας ανήκει. Γιατί διαφορετικά θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας…

Θα πρέπει να ζητάμε το δίκιο μας, με αποδείξεις και ονόματα, αλλά και την παραδειγματική τιμωρία αυτών που φταίνε, γιατί δυστυχώς στη σημερινή εποχή, φταίνε λίγοι και την πληρώνουμε όλοι! Η αδικία σε όλο της το μεγαλείο και όλο αυτό γιατί το μόνο πράγμα που έχουμε μάθει είναι να επιρρίπτουμε τις ευθύνες στους άλλους, γενικώς και αορίστως, αρκεί να μη φταίμε εμείς για τίποτα, χωρίς όμως να ψάχνουμε ποιος φταίει πραγματικά!

Όλο αυτό, ξεκινάει από την πολιτική, μιας και αυτοί οι τριακόσιοι ορίζουν την μοίρα μας και το ριζικό μας. Οι λάθος επιλογές, οι λάθος άνθρωποι και γενικά τα λάθη που δε γίνονται παράδειγμα για να μην επαναληφθούν, αλλά κακιά συνήθεια που την επαναλαμβάνουμε βιωματικά, από γενιά σε γενιά και η κατρακύλα δεν έχει όρια…

Το ίδιο συμβαίνει με όλα τα επαγγέλματα και μοιραία και με τη μουσική. Ο εντυπωσιασμός και το περιτύλιγμα, είναι το άλφα και το ωμέγα, όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Μπρος τα κάλλη, τύφλα να χει η τέχνη! Και τι κι αν όλα ξεκίνησαν από δω, πολύ φοβάμαι πως και όλα πάλι εδώ θα τελειώσουν, κυριολεκτικά! Αφού δυστυχώς κάθε μέρα το προσπαθούμε όλο και πιο πολύ, με νύχια και με δόντια!

Ποιος είναι σήμερα στη μόδα? Για να ακούσουμε αυτόν, για να πάρουμε τραγούδια από αυτόν, για να βγούμε από αυτόν! Χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη μας ότι, ότι είναι μόδα αργά ή γρήγορα φεύγει γιατί κάτι άλλο το διαδέχεται... Όπως λέμε μόδα είναι, θα περάσει... Μόδα, επικίνδυνη λέξη, μπορεί να σε κολακέψει, αλλά αντίστοιχα και να σε ρεζιλέψει. Άλλωστε τα ράσα δεν κάνουν τον παπά! Αυτή η λέξη έχει πάρει στο λαιμό της πολλές καριέρες, από ανεγκέφαλους τραγουδιστές οι οποίοι προσπάθησαν να την ακολουθήσουν, κάνοντας πράγματα που δεν τους ταίριαζαν και δεν μπορούσαν να τα υποστηρίξουν, με αποτέλεσμα να γίνουν έρμαιο της ίδιας της λέξης! Αλλά και άλλοι που στην πορεία της καριέρας τους, δε διάλεγαν τραγούδια, αλλά συνθέτες και στιχουργούς, που τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο ήταν στην μόδα. Με αποτέλεσμα να μην έχουν πει και να μην έχουν αφήσει προίκα πίσω τους, ούτε ένα τραγούδι της προκοπής!

Και όλα αυτά, γιατί το κριτήριό μας πια για να διαλέξουμε κάτι, δεν είναι το πόσο θα μας συγκινήσει και το πόσο ψηλά θα μας σηκωθεί η τρίχα, αλλά το τι μούρη θα πουλήσουμε. Εδώ και τώρα τα πάντα. Φαστ φουντ. Καλλίτερα μιας ώρας, διάσημη ζωή, παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή. Δεν αγαπάμε την τέχνη μας και την ουσία της, αλλά τους εαυτούς μας και μόνο, που στην τελική στο χρόνο αποδεικνύεται ότι με τις επιλογές μας, ούτε αυτούς αγαπάμε. Κανέναν! Γιατί έχουμε μάθει να είμαστε παρτάκηδες. Μοναξιά ανάμεσα στο πλήθος λοιπόν και όποιος αντέξει! Ότι σπείρεις θα θερίσεις και όπως στρώσεις θα κοιμηθείς! Και αν ξυπνάς καλή σου μέρα, διαφορετικά, όνειρα γλυκά στο ψέμα σου! 

Ανδρέας Λάμπρου 3-9-2012